Het is vrijdagavond eigenlijk zaterdag heel erg vroeg. Om 1.30 uur in de nacht rijd ik naar de stad om mijn dochter van haar werk op te halen. Normaal fietst ze naar huis, maar vandaag stormt het. Dus de fiets is geen goed idee en de bus rijdt zo laat niet meer. Dit zijn van die uitzonderingen waarop ik besluit haar dan gewoon op te halen. Ook al is het midden in de nacht.
Lange dag
Echter ik was er die vrijdag ook al heel vroeg uit. Vrijdag is mijn vrije dag in de week. Na vier dagen werken van 8.00 tot 17.30 uur, is mijn vrije dag mij heilig. Het weekend staat vaak in het teken van de paarden en de zondag staat vaak in het teken van huishouden en maaltijden ‘preppen’.
Normaal slaap ik op vrijdag uit tot een uur of acht. Ga ik na het ontbijt paardrijden en in de middag doe ik rustig aan. Soms ga ik dan zelfs nog een paar uur terug naar bed, voordat de kinderen thuis komen. Ik heb genoeg slaap nodig om de balans goed te houden.
Deze vrijdag loopt anders. Mijn andere dochter moet stagelopen in de zorg. Ze wordt er om 6.45 uur verwacht. Ze gaat altijd met de fiets naar het station en dan met de trein naar haar stageplek. Door datzelfde stormachtige weer is de fiets geen optie. Haar reisapp geeft echter aan dat de trein vertraging heeft en de bus naar het station uitvalt. Ze maakt me wakker en vraagt wat te doen. Het is haar tweede stageweek en ze wil niet te laat komen. Ik besluit haar met de auto te brengen. En dus was er geen uitslapen bij. Ik neem me voor bij terugkomst thuis weer in mijn bed te kruipen, maar eenmaal thuis was ik klaarwakker.
Geen rustdag
Er staat een drukke zaterdag voor de deur. Er komen vrienden op visite voor een spelletjesmiddag/-avond. Een van mijn hobby’s is gezelschapsspelletjes spelen. Altijd een gezellige dag met veel plezier. Maar het betekent dat het huishouden voor zaterdag gedaan moet zijn en niet op de gebruikelijke zondag kan. Deze vrijdagmiddag dus geen rustige middag met me-time, maar een middagje schoonmaken.
Ik ben gesloopt als ik die nacht om 1.30 uur mijn dochter ophaal. Het was een lange, drukke dag. Maar ook dit wordt ook een kort nachtje. Morgenochtend moet de andere dochter werken op de manege. Ik breng haal altijd, want is te ver fietsen. Daarna kan meteen ons paard gereden worden. Ik besluit dat deze week zondag mijn ‘rustdag’ wordt.
Zondag ook nog opofferen
Zaterdagavond appt een van mijn dochters. Ze is bij haar vader en wil op zondag in de ochtend en in de avond naar de manage. Of ik even twee keer heen en weer wil rijden op zondag. In de ochtend heeft ze buitenzetdienst om de groep paarden (waar ons paard bijstaat) naar buiten te zetten. Ze is bij haar vader en haar vader wil niet rijden. In de avond heeft ze afgesproken om het paard van een van onze stalgenoten te rijden.
Het irriteert me… daar gaat mijn vrije ‘rustdag’. Het gemak waarmee ze afspraken maakt en verwacht dat ik haar wel even breng. Ik wil uitslapen, in mijn pyjama klungelen in huis en vooral niets doen. Dus besluit ik hier niet in mee te gaan. Ik heb mijn rust nodig, anders ben ik geen gezellige moeder de rest van de week. Er staat immers weer een lange werkweek voor de deur. Ik laat haar weten dat een van de twee akkoord is, maar dat ik niet twee keer ga rijden. Dus of je zorgt voor vervanging voor het buitenzetten of voor vervanging voor het rijden.
Rot moeder, maar wel een rustdag
Boos verwijt ze me dat ik een rot moeder ben, die niets voor haar wil doen. Dit vind ik nou een van de vervelende dingen van de pubertijd. Het gedoe, de verwijten en de boze reactie die volgen als ze niet hun zin krijgen. Daar waar kleine kinderen gaan dreinen, gaan pubers schreeuwen. De oude ik probeerde het iedereen naar z’n zin te maken en ontliep dit pubergedrag. Met als gevolg dat ik aan iedereen dacht, maar niet aan mezelf.
Dus… leuk zo’n puberreactie, maar ik blijf dit keer bij mijn standpunt. Het gevolg: ze regelde vervanging voor het buitenzetten en zondagavond rijden we gezellig samen naar de manege. Ze is vrolijk en klaagt niet meer. En ik…. Ik heb mijn rustige dag gehad en ben klaar voor een nieuwe werkweek.
